Prolog

Dominika po raz kolejny płakała przytulając do siebie zdjęcie Iwony, a on rozpadał się na miliony kawałeczków widząc ten widok. Wiedział, że musi być silny, że dzieci go potrzebują, ale nadal nie potrafił się pozbierać. Każdej nocy i każdego ranka rozpamiętywał wspólnie spędzone chwile. Pierwsze spotkanie w restauracji, oświadczyny, ślub, narodziny Sebastiana, przeprowadzka do Rzeszowa, a na końcu szaleńczy pościg z lotniska na Okęciu po powrocie z Mistrzostw Europy w 2009 roku, do szpitala, do żony, która aktualnie rodziła jego córeczkę. Te wszystkie zdarzenia wydawały mu się być jednocześnie tak bliskie i tak dalekie. Jeszcze nie tak dawno siedział z Iwonką w salonie i rozmawiał o planach na wakacje, a za parę dni miną już 3 miesiące od jej pogrzebu. Mężczyzna kuknął jeszcze raz do pokoju Dominiki po czym sprawdził czy wszystko w porządku z Sebastianem i ruszył do swojej sypialni. Niegdyś to była ich sypialnia. Jego i Iwony. Mężczyzna usiadł na łóżku i zapatrzył się w wiszące na ścianie zdjęcia. Na każdym z nich byli tacy szczęśliwi.

-Tatusiu! Nie mogę spać!- do pokoju wbiegła zapłakana Dominika

Libero usadził sobie dziewczynkę na kolanach przytulając ją mocno.

-Miałaś zły sen?- zapytał

-Nie. Nawet nie usnęłam.- odparła cichutko po czym spytała

-Tatusiu, a dlaczego mama nas zostawiła? Nie kochała już nas?

Krzysiek westchnął głęboko. Takie pytania były najtrudniejsze i jeszcze bardziej pogłębiały jego ból.

-Nie myszko. Mamusia poleciała tam na górę do aniołków ponieważ potrzebowały pomocy w szkoleniu kolejnych aniołkowych siatkarzy.

-A wróci jeszcze do nas?- dziewczyna podniosła swoje załzawione oczy na Krzyśka

-Zawsze i bez względu na wszystko mamusia będzie z nami.- zapewnił

-Na pewno patrzy teraz na nas z góry i się uśmiecha.

Libero bardzo trudno przychodziły te słowa pocieszenia, ale wiedział, że tylko w taki sposób może uspokoić córkę.

-Kocham Cię tatusiu.

-Ja też Cię kocham, a teraz chodźmy spać bo jutro nie wstaniesz do szkoły.

-A mogę dzisiaj spać z Tobą.- poprosiła

-Jasne. Wskakuj pod kołdrę!

Dominika zawinęła się w kuleczkę po stronie gdzie do niedawna spała Iwona, a on ułożył się na wznak po dłuższej chwili zasypiając.

***

Tak mnie jakoś naszło na napisanie tego prologu dlatego wrzucam go już dziś. Co do kolejnego rozdziału trudno mi powiedzieć kiedy będzie bo za chwilę zaczynam studia i będę zawalona pracą, a do tego mam rozpoczęte już dwa blogi. :) Pozdrawiam! Do next! Miłego popołudnia, no prawie wieczoru! :)

Parę słów tytułem wstępu

Mniej więcej mam już w głowie pomysł na to opowiadanie, ale z powodu braku czasu zastartuję z nim dopiero za jakiś czas.

Chcę wam jednak nakreślić po krótce tło zdarzeń.

Nie lubię i nie umię rozbijać rodzin na zasadzie, że ktoś nagle się odkochuje i przykładowo idzie do młodszej. Rodzina Ignaczaków przynajmniej dla mnie jest obrazem rodziny idealnej dlatego w moim opowiadaniu Iwona umrze, a Krzysiek zostanie z dwójką dzieci. 

Wiem, że od tego sezonu nie zobaczymy Igły na boisku, ale to również u mnie ulegnie zmianie. Libero nadal będzie reprezentował barwy Resovii, a wszystkie opisane mecze będą oparte na tegorocznej pluslidze. 

Dominika tak jak w rzeczywistości będzie miała 7 lat. Co do wieku Sebastiana nie jestem pewna bo w jednym z wywiadów z 2009 roku mówili, że miał wtedy pięć lat, a na jakieś innej stronie znalazłam, że rodził się w 2003, ale przyjmijmy jednak, że będzie miał 12 lat.

Krzysiek będzie w wieku 36 lat. Weronika skończy 33, a Anastazja tak samo jak Dominika pójdzie do pierwszej klasy,

Myślę, że to tyle. Pozdrawiam! :)

Historia wystartuje w najbliższych tygodniach 😊

Za parę tygodni pojawi się prolog do mojej już trzeciej historii. Tym razem głównymi bohaterami jak możecie zobaczyć w specjalnej zakładce są Krzysztof Ignaczak oraz Weronika Magisterska.
Pozdrawiam ! Dobrej nocy! 😊